Η πρώτη αναφορά σχετικά με το ότι ο Αϊνστάιν ήταν δυσλεξικός υπήρξε από τους Goetzel & Goetzel (1962).  Ωστόσο ο αρχικός ισχυρισμός προήλθε από τον Thompson (1971) ο οποίος χρησιμοποίησε επιλεκτικά βιογραφικά στοιχεία και ερμηνείες οι οποίες προήλθαν από μαρτυρίες συγγενών του. Οι σχετικές αναφορές αναφέρονται στο ότι ο Αϊνσταιν εμφανίζει κάποιες γλωσσικές δυσκολίες σε νεαρή ηλικία και πως ήταν νοητικά αργός ενώ ταυτόχρονα έδειχνε μη κοινωνικός και χαμένος στα τρελά του όνειρα. Οι ισχυρισμοί επίσης αναφέρουν πως ακόμη και μετά το πανεπιστήμιο δεν μπορούσε να βρει δουλειά λόγω αυτών των γλωσσικών δυσκολιών.

Το 1991, η A.G.S., μια εταιρεία που πουλούσε εκπαιδευτικό υλικό στους δασκάλους, στις Η.Π.Α. υπογράμμισε με έμφαση στη διαφήμισή της ότι «ακόμη και ο Αϊνστάιν είχε μαθησιακές δυσκολίες». Λίγο αργότερα το 1994 η «Orton Dyslexia Society» της Νέας Υόρκης τύπωσε ένα T-Shirt με το λογότυπο «Einstein, Edisson and me». Τον ίδιο χρόνο η «Connecticat Association», ένωση για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, προχώρησε ακόμη περισσότερο τονίζοντας ότι «πριν από χρόνια ήταν ένα παιδί τριών ετών που δεν μπορούσε να μιλήσει. Στην ηλικία των 8 ετών αυτό ακόμη δεν μπορούσε να διαβάσει. Οι δάσκαλοί του πίστευαν ότι είναι κα8 ετών αυτό ακόμη δεν μπορούσε να διαβάσει. Οι δάσκαλοί του πίστευαν ότι είναι καθυστερημένο, ενώ δεν ήταν. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε μαθησιακές δυσκολίες». (Μarlin, 2000)

Αντίθετα όμως σε επιστολή της Jette Coch, γιαγιάς του Αϊνστάιν από την πλευρά της μητέρας του, όταν ο επιστήμονας ήταν ακόμη δύο ετών και τριών μηνών, γράφεται: «Εμείς έχουμε τρυφερές αναμνήσεις από τον μικρό Άλμπερτ. Ήταν τόσο αγαπητός και καλός, και εμείς μιλούσαμε ξανά και ξανά για τις αστείες ιδέες του». Η αδερφή του αναφέρει ότι (στην παιδική του ηλικία η ικανότητά του να σκέφτεται αντικειμενικά είχε αναπτυχθεί νωρίς» (Winteler-Einstein, 1987).Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι σε γράμμα της μητέρας του, όταν ο Αϊνστάιν ήταν επτά ετών, αναφέρεται: «Χτες, ο Άλμπερτ έφερε τους βαθμούς του. Για μία ακόμη φορά ηταν στην πρώτη σειρά. Πήρε έναν έξοχο έλεγχο σχολικής επίδοσης» Μarhn, 2000). Φίλος της οικογένειας, ο Μαχ Tahnud, αναφέρει ότι ο Αλμπερτ σε ηλικία 10-15 ετών διάβαζε, μεταξύ των άλλων, δημοφιλή επιστημονικά και φιλοσοφικά βιβλία (Ρ, 1982) και μάλιστα ότι σε ηλικία 13 ετών του ήταν κατανοητός ο Immanuel Kant, «ενώ οι άλλοι θνητοί τον βρίσκουν ακατανόητο» (Hoffmann & Dikas, 1973)

Ένα ζήτημα που έχει γίνει αντικείμενο κακής χρήσης ήταν οι τελικοί βαθμοί που πήρε στο σχολείο Aargau Kantonsschule σε ηλικία 16 1/2 ετών (Einstein, 1987).Οι βαθμοί του στην άλγεβρα ήταν 6, στη γεωμετρία 6, ενώ στα γαλλικά ήταν 3. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι το 6 ήταν το άριστα της κλίμακας που χρησιμοποιούνταν και το 3 η μέση τιμή της κλίμακας βαθμολογίας[1]. Ποτέ επομένως και σε κανένα μάθημα δε βαθμολογήθηκε κάτω από τη βάση ενώ σε μαθήματα που τον ενδιέφεραν λάμβανε στη βαθμολογία άριστα. Αξίζει να αναφέρομε επίσης, ότι ο διευθυντής του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνικού Ινστιτούτου της Ζυρίχης Albin Herzog, επισημαίνει σε επιστολή του στις 25/9/1895 ότι ο Αϊνστάιν σε ηλικία 161⁄2 ετών ήταν «παιδί –μεγαλοφυΐα» (Einstein, 1987)

Επίσης, η μελέτη του ίδιου του εγκεφάλου του με ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, βιοχημικές και κυτταρικές μελέτες δεν παρουσίασε καμία ένδειξη ότι ο Αϊνστάιν είχε μαθησιακές δυσκολίες (Brian,1996).

Ας σημειωθεί ότι ο Αϊνστάιν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα Μαθηματικά. Έμαθε Μαθηματικά από την ηλικία των 12 ετών-16 ετών. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο ίδιος είχε ανακαλύψει σε αυτήν την ηλικία αυθεντική λύση του Πυθαγορείου Θεωρήματος (Einstein, 1979).Ακόμη, όπως έχει αναφερθεί «η καθαρή, αυστηρή λογική δομή των Λατινικών ταίριαζε στα ιδιαίτερα προσόντα του, αλλά τα Ελληνικά και οι σύγχρονες ξένες γλώσσες δεν ήταν ποτέ η αδυναμία του. Ο δε καθηγητής των Ελληνικών που είχε δεχθεί ένα ιδιαίτερα φτωχό γραπτό από εκείνον, θυμωμένος έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι τίποτα δε μπορεί να περιμένει κανείς από αυτόν» (Winteler-Einstein,1987) Αν ο ίδιος είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει από το παρελθόν με τη «μηχανή του χρόνου» και να πληροφορηθεί τις εικασίες περί δυσλεξίας που μερικοί επιδιώκουν να του προσάψουν, θα αναφωνούσε και πάλι: “Why is it that nobody understands me and everybody likes me?”( Γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει αλλά όλοι με θαυμάζουν;)   (New York Times, 1944)