Η αυτοεκτίμηση, αναφέρεται στη συναισθηματική πλευρά και στη άποψη που έχει κάποιος για την αξία του ως ατόμου. Ο James διατύπωσε ενα μαθηματκό τύπο που συνδέει την αυτοεκτίμηση του ατόμου με τις επιτυχίες του, σε σχέση με τις επιδιώξεις του ορίζοντάς την ως το πηλίκο αυτών των δύο: Αυτοεκτίμηση = επιτυχίες/επιδιώξεις (Μακρή, Ε. 2001α: 35-37).Στη βρεφική ηλικία όπως προαναφέρθηκε το βρέφος δεν έχει αυτοσυνείδηση και κατ’επέκταση ούτε αυτοεκτίμηση. Στην περίοδο της προσχολικής ηλικίας τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι τους ανήκει το σώμα και το μυαλό τους και μαθαίνουν με εξωτερικό τρόπο την έννοια της αυτοεκτίμησης συγκρίνοντας τον εαυτό τους και τους άλλους. Στη πρώτη σχολική περίοδο τα παιδιά χάνουν λίγο από την αυτοεκτίμηση τους καθώς καλούνται να ανταπεξέλθουν σε νέες εμπειρίες, κανόνες, απαιτήσεις. Ωστόσο, η αυτοεκτίμηση στη σχολική ηλικία αναφέρεται γύρω από τρείς τομείς. Ο πρώτος αφορά την οικογένεια, καθώς η αγάπη, η αποδοχή και ο σεβασμός των γονέων αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την επιτυχία του παιδιού. Έπειτα, ο σχολικός τομέας που αφορά τη γνωστική αξιολόγηση και τη σχολική επίδοση και τέλος ο κοινωνικός τομέας όπου η εκτίμηση του περίγυρου συμβάλει στη διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης.
Τα παιδιά φαίνεται πως έχουν διαφορετική απόδοση στα μαθήματα τους καθώς και στην επικοινωνία τους με τους συμμαθητές τους βάση της αυτοεκτίμησης που τα ίδια έχουν για τον εαυτό τους. Η επίδοση, χαρακτηρίζεται ακόμη, από την ποιότητα και την ποσότητα. Οι βασικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν την επίδοση της σχολικής τάξης είναι: η διάρθρωσή της, οι στόχοι της, η ποιότητα των μελών της και η προσωπικότητά τους(Τσιπλητάρης, Αθ 2000: 105-106).
Έχει φανεί επίσης πως η αυτοεκτίμηση αποτελεί προγνωστικό παράγοντα για τη σχολική απόδοση των παιδιών και πολλές φορές έχει φανεί πως η αυτοεκτίμηση είναι αποτέλεσμα της
σχολικής επιτυχίας και όχι η γενεσιουργός αιτία της. Ο Gander ανέφερε τη πολλαπλή νοημοσύνη και εισήγαγε μια νέα οπτική σε σχέση με την αντίληψη κάτι που επέφερε μεγάλες διαφοροποιήσεις στα μέχρι τότε δεδομένα. Στο σχολείο τα κυριότερα πεδία όπου αναπτύσσεται η νοημοσύνη ενός μαθητή αφορά το γλωσσικό και μαθηματικό κομμάτι με αποτέλεσμα παιδιά που έχουν δυσκολίες σ αυτό να αποθαρρύνονται και να μειώνεται η αυτοεκτίμηση τους καθώς δεν αναπτύσσουν και δεν εξασκούν και τις άλλες πλευρές της νοημοσύνης που όπως ανέφερε ο Gander είναι η μουσική νοημοσύνη, η οπτικο χωρική νοημοσύνη, η σωματικό κιναισθητική νοημοσύνη κ.α.
Η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης προτείνει έναν βαθύ ανασ χηματισμό του εκπαιδευτικού συστήματος . Επηρεάζει το πρό γραμμα μαθημάτων, τις μεθόδους διδασκαλίας, καθώς και τις μεθόδους αξιολόγησης.
Σε πολλές μελέτες διαπυστώθηκε πως στις περισσότερες περιπτώσεις οι λόγοι που οδηγούν στην εγκατάλειψη του σχολείου σχετίζονται με την χαμηλή αυτοεκτίμηση των μαθητών για τις νοητικές τους ικανότητες. Έτσι, καθώς τα παιδιά αντιλαμβάνονται πως υστερούν σε σχέση με τους συνομηλίκους τους οδηγούνται στην παραίτηση και μέσω μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας πως δεν θα τα καταφέρουν εν τέλη κάνουν ελάχιστη προσπάθεια και στο τέλος αποτυγχάνουν κάτι που ενισχύει την κακή αυτοεκτίμηση τους και οδηγούνται πολλές φορές στην απομόνωση απτους συνομιλήκους.